عیار توکل

در سالی که قحطی آمده بود و مردم همه زانوی غم بغل گرفته بودند.

مرد عارفی از کوچه ای می گذشت٬ غلامی را دید که بسیار شادمان و خوشحال است.

به او گفت چطور در چنین وضعی میخندی و شادی میکنی؟

جواب داد:

من غلام اربابی هستم که چندین گله و رمه دارد و تا وقتی برای او کار میکنم٬روزی مرا میدهد. پس چرا غمگین باشم در حالی که به او اعتماد دارم؟؟

آن مرد عارف گفت: از خودم شرم کردم که غلام به اربابی با چند گوسفند توکل کرده و غم به دل راه نمیدهد و من خدایی دارم که مالک تمام دنیاست و نگران روزی خود هستم...

پی نوشت:   در شرایط اقتصادی اخیر٬ عیار توکل ما چند بود؟؟؟؟