امیرالمومنین علی (علیه السلام) روز جمعه در کوفه سخنرانی زیبایی
ایراد کرد و در پایان فرمود :
ای مردم ! هفت مصیبت بزرگ است که باید از آنها به خدا پناه ببریم :
1ـ عالمی که بلغزد.
2- عابدی که از عبادت خسته شود.
3- مومنی که فقیر شود.
4ـ امینی که خیانت کند.
5- توانگری که به فقر درافتد.
6- عزیزی که خوار گردد.
7- فقیری که بیمار شود.
در این وقت مردی برخواست و عرض کرد :
یا امیرالمومنین! خداوند در قرآن می فرماید : «ادعونی استجب لکم»
بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را. اما
دعای ما مستجاب نمی شود؟
حضرت فرمود: علتش آن است که دلهای شما در هشت مورد :
1- این که خدا را شناختید ولی
حقش را آنطور که بر شما واجب بود٬ به جا
نیاوردید.از این رو آن شناخت به درد شما نخورد.
2-به پیغمبر خدا ایمان آوردید ولی با دستورات او مخالفت کردید و
شریعت او را از بین بردید. پس نتیجه ایمان
شما چه شد؟
3-قرآن را خواندید ولی به آن عمل نکردید و گفتید : قرآن را به گوش و
دل می پذیریم اما به آن به مخالفت پرداختید.
4-گفتید ما از آتش جهنم می ترسیم در عین حال با گناهان و معاصی به سوی
جهنم می روید.
5-گفتید به بهشت علاقمندیم اما در تمام حالات کارهایی انجام دادید که
شما را از بهشت دور می سازد. پس علاقه و شوق شما نسبت به بهشت کجاست؟
6- نعمت خدا را خوردید ولی سپاسگزاری نکردید.
7-خداوند شما را به دشمنی با شیطان دستور داد و فرمود: «ان شیطان لکم
عدو فاتخذوه عدوا» : شیطان دشمن شماست پس شما او را دشمن بدارید. به زبان با او
دشمنی کردید ولی در عمل به دوستی با او برخاستید.
8- عیبهای مردم را در برابر دیدگانتان قرار دادید و از عیوب خود بی
خبر ماندید(نادیده گرفتید) و در نتیجه کسی را سرزنش می کنید که خود به سرزنش سزاوارتر
از او هستید.
با این وضع چه دعایی از شما مستجاب می شود؟ در صورتی که شما درهای دعا
و راه های آن را بسته اید. پس از خدا بترسید و عملهایتان را اصلاح کنید و امر به
معروف و نهی از منکر نمایید تا خداوند دعاهایتان را مستجاب کند.
