پیروزی ادای تکلیف است!(در پاسخ حسین قدیانی)

لحن یادداشت جناب قدیانی در ملامت و حمله به جبهه پایداری چنان است که اگر خواننده شناخت قبلی از وی نداشته باشد گمان می برد این یادداشت حاصل عصبانیت کسی است که برای رسیدن به نام و نان و نوایی در دولت “حاج باقر”کیسه دوخته و اکنون که این مرد جهادگر (که از گفته های پرتناقض خودش نیز معلوم نیست تکنوکرات است یا نه!) به پاستور نرسیده، حامی احساساتی وی بغض و غضب خود را نثار دوست و دشمن می نماید.

۱-    ایشان در بند ابتدایی یادداشت خود آورده اند که “از آنجا که گروه پایداری، با رفتار و گفتار صدر تا ذیل خود نشان داد که رای بیشتر حسن روحانی، برایش قابل هضم تر از فزونی آرای حاج باقر است، و از آنجا که طبق آخرین گمانه زنی ها، آرای شیخ دپیلمات، برتری محسوسی نسبت به شهردار تهران دارد، خواستم پیشاپیش برتری نماینده آقای هاشمی را به ایشان تبریک و شادباش عرض نمایم” .ابتدا جناب قدیانی باید توضیح دهند که منظورشان از رفتار صدر تا ذیل جبهه پایداری چیست؟کدام گفتار جبهه پایداری موید مواضع روحانی بوده است؟احتمالا ایشان می دانند که ادعای بدون استدلال سخنی گزاف و از روی معده است! اگر منظور ایشان عدم حمایت و یا انتقاد  جبهه پایداری از حاج باقر ایشان است که به ایشان ربطی ندارد.جبهه پایداری خود مختار است مصادیق معیارهای مد نظر خود را پیدا کند.جبهه پایداری به دنبال اصولگرا و ارزشی ترین فرد ممکن بوده که بحمدلله آرمان های انقلاب را در قامت حاج سعید جلیلی یافته است.اتفاقا باقر آنان باید پاسخ دهد که چرا از ارزش ها فاصله یافته است؟چرا زمزمه تکنوکرات بودنش در جامعه پیچیده است؟چرا می گوید ما کاری به کار هژمونی موجود دنیا نداریم؟جناب قدیانی! اتفاقا شهید قطعه ۲۶ و شهدای اسلام و انقلاب تمام مشکلشان با هژمونی موجود جهان بوده و شهدای زنده ی ما آرمان های خود را در تاختن و برچیدن این هژمونی تحقق یافته می بینند.

۲-   ایشان در ادامه آورده اند “وقتی سیاست ورزی به سبک و سیاق این دوستان، بردش منجر به ظهور”مکتب ایران” شود، وای به حال الان که اصلح مد نظرشان در بهترین حالت سوم یا چهارم است!!” که به طور بسیار خلاصه در جوابشان باید گفت اولا “مکتب ایران” از زمانی متولد شد که دولتمردان از گفتمان پایداری امروز فاصله گرفتند.مگر همین باقری لنکرانی از همین دولت نبود؟مگر او شیفته و مرید مصباح نیست؟مگر مصباح هدایت او روشنگری های مصباح نیست؟او چرا به مکتب ایران دچار نشد؟! ثانیا بازنده کسی نیست که کاندیدایش از نظر “مردم” اول نباشد.کسی که به تکلیف عمل نکرده بد به حالش است.بدتر کسی که تکلیف را نشناخته.و بدتر کسی که باطل خود را حق پندارد و به حق دیگران حمله نماید! کسی که کاندیدایش اصلح نباشد باخته است.نه اصلحی که شیفته مکتب “پل سازی باشد”!اصلحی که تکلیفش انسان سازی باشد!

۳-  آقای قدیانی بسیار گستاخانه در جایی آورده است”حقا که بخش عمده گرفتاری های ما از آن روزهای قبل از ۳ ی تیر ۸۴ شروع شد که رای و نظر علامه مصباح، برای بعضی دوستان مومن و حزب اللهی، بزرگ تر و مهم تر از انقلاب اسلامی و ۳۰۰ هزار خون شهید شد…” و نیزبا وقاحت تمام در جای دیگر افزوده که “«گروه پایداری، نه در بیعت علامه مصباح، بلکه عملا در بیعت فرقه انحرافی است!!»” واقعا برای نگارنده مبهم است که ایشان اینقدر نمی فهمد یا خود را به نفهمی زده است که این چنین جایگاه رفیع آیت الله مصباح را مورد هجمه قرار می دهند.ایشان چنان بیان کرده اند که گویی علامه مصباح بر خلاف موازین اسلام و راه شهدا عمل کرده اند.البته اگر راه شهدا از نظر ایشان حمایت از باقر قالیباف است که صد البته علامه مصباح و بسیاری دیگر از بزرگان نظام از راه شهدا منحرف گشته اند! جای دارد برای شرح جایگاه علامه مصباح به بیانات مقام عظمای ولایت درباره ی آیت الله مصباح اشاره نماییم.حضرت آقا در جایی می فرمایند:” بنده هم به سهم خودم قدر آقای مصباح را می‌دانم. واقعا می‌دانم که ایشان در کشور و برای اسلام چه وزنه‌ای هستند و حقا و انصافا ما امروز نظیر ایشان را – حالا به این تعبیر بگوییم – خیلی نادر نظیر آقای مصباح ممکن است وجود داشته باشد با این وزانت علمی و عمق علمی و احاطه و وسعت و با این آگاهی و بینش و صفا… این سه جهت در ایشان جمع است؛ هم علم، هم بصیرت به معنای حقیقی کلمه و هم صفا. این سه تا با هم در وجود ایشان خیلی ارزشمند است. خداوند متعال انشاء ‌الله وجود ایشان را برای ما و انقلاب محفوظ بدارد و وجود ایشان را سالم بدارد تا همه بتوانند از برکات ایشان استفاده نمایند. خداوند کسان ایشان را، آقازاده‌های ایشان، همسر محترم، عروس‌ها و دامادها همه را مشمول لطف و هدایت خودش قرار دهد” حال اگر جناب آقای قدیانی نظرشان با حضرت آقا مخالف است بنده دیگر بحثی ندارم.

۴-   سایر گفته های جناب قدیانی جای بحث های طولاننی دارد اما درپرداختن به تمام آن ها در این مجال نمی گنجد. و اما در نهایت اینکه شکست باقر قالیباف (که آقای قدیانی از این قضیه بسیار ناراحت اند) ناشی از عملکرد گفتمانی بسیار ضعیف آقای قالیباف است.جاج باقر هیچ گاه خود را در تراز یک اصولگرای واقعی نشان نداد.در هیچ یک از مناظرات تلویزیونی و مصاحبه های خود تأکیدی بر آموزه های اصیل اسلامی نداشت.و در نهایت اینکه در دوئل مناظره سوم قافیه را به روحانی باخت.قالیباف نتوانست از سرهنگی دفاع مقدس خود در برابر ادعای حقوقدانی روحانی دفاع نماید و این چاشنی انفجار بسته سبد آراء قالیباف شد.باقر قالیباف با آن خرج گزاف(که باید معلوم نماید از کجا آورده؟!!) بزرگترین بازنده بود.هم در ادای تکلیف کم گذاشت.هم نتوانست با طعمه هفت رنگی ، آراء تمام رنگ ها را صید نماید.نه در پیمایش حق پیروز شد نه در به سرانجام مطلوب رساندن باطل.

۵-   و الحق برنده نهایی کسانی هستند که معیارهای خود را مطابق ارزش ها و اصول نظام و انقلاب برگزیدند و با تأکید بر “فاستقم کما امرت” در راه حق استقامت ورزیدند و کوشیدند و تکلیف خود را به جای آوردند و کدام مومن است که نداند پیروزی واقعی همانا ادای تکلیف است.

منبع: قرارگاه سایبری سفیران نور